De eetzaal

Net als de kamers; klein. Er staan een stuk of 4 tafeltjes en het eten staat al voor je klaar. Vaak is het echt niet te eten maar je moet gewoon blijven zitten tot je alles op hebt.

Lucy liep nog helemaal slaapdronken richting de eetzaal, ondertussen door haar ogen wrijvend.
Als het kon zou ze zo weer in slaap vallen, maar helaas. Ze zouden in haar oor blijven schreeuwen tot ze wakker werd.
Ze zocht een willekeurige tafel uit en ging daaraan zitten terwijl ze wat van haar nog warrige haren uit haar gezicht veegde en naar het eten voor haar neus staarde.
Great. Zelfs vuilnis zag er nog smakelijker uit dan dit.

Lily slenterde naar de eetzaal en ging bij een willekeurig tafeltje zitten. Ze wreef even in haar ogen en bekeek wat er op haar bord lag. Ze kon niet ontdekken wat het was, maar het zag er niet erg smakelijk uit. Ze zuchtte en keek even rond. Er waren nog niet zoveel mensen. Ook de leiding was nog niet aanwezig. Pas toen zag ze dat er een meisje tegenover haar zat. 'Goedemorgen,'zei ze met een zwakke glimlach en keek nog even met een afschuwende blik naar haar eten.

Aizen was van plan aan een willekeurige tafel te gaan zitten, maar toen hij Lily aan een tafel zag zitten ging hij toch maar daarbij zitten.
Met zijn nog warrige haar schoof hij aan bij haar tafel en glimlachte even kort. "Mind if I sit here?"
Eigenlijk had hij helemaal geen honger en nu hij het eten voor zijn neus zag al helemaal niet meer, maarja. Hij zou in ieder geval even een béétje proberen te luisteren, daarna zag hij wel verder.

Ze schudde haar hoofd. 'Ga maar zitten hoor!' Ze glimlachte en bekeek hem eens. Het was onzettend sexy hoe hij zijn haren nu had. 'Ik heb spontaan geen eetlust meer als ik zie wat er nu voor me ligt.'zei ze tegen hem. Ze streek haar haren vluchtig naar achteren en keek toen naar de vrouw die haar zo pas nog had wakker gemaakt. Ze kwam met grote passen binnen lopen en ging in het midden staan te obseveren.

Ashton kwam uiteindelijk ook de eetzaal binnen en besloot naast het meisje te gaan zitten met wie hij gister nog een gesprek had. 'Goedemorgen.'zei hij glimlachend tegen iedereen die aan dat tafeltje zat. Hij keek naar zijn eten en keek direct de andere kant uit. Great, hadden ze weer goed geregeld. Hij verlangde naar een douche, een heerlijke warme douche.

Aizen glimlachte even na Lily's opmerking en schudde toen haar hoofd. 'Ik ook niet," stemde hij in, terwijl hij met zijn vork een beetje met zijn eten speelde en daarna zijn blik weer op Lily richtte. Hoewel ze waarschijnlijk net wakker was zag ze er nog steeds ontzettend goed uit, iets wat je niet van iedereen kon zeggen en zeker niet hier. Al die zwervertypes hier..

'Oké, daar gaan we dan,'mompelde ze schepte een beetje op haar lepel en nam toen een hap. Haar gezicht veranderde meteen toen ze het doorslikte. 'Gatver,'riep ze net iets te hard. Ze was waarschijnlijk de eerste die een hap had genomen, want een paar mensen keken haar geschrokken aan en richtte zich weer toen op hun eten. Ze keek Aizen aan. 'Dit kan niet gezond zijn,'fluisterde ze en ze keek naar de observerende mevrouw.

Lucy keek op toen er opeens een bekende stem klonk en nogal chagrijnig richtte ze zich weer op haar eten. "Goedemorgen," mompelde ze bijna onverstaanbaar. Great, dus hij zag er ook 's morgens wanneer hij net wakker werd nog goed uit. Dat verdiende hij helemaal niet!
Met tegenzin prikte ze wat in haar eten en maakte ze vervolgens aanstalten om het in haar mond te duwen, op het eind toch nog stoppend. Wat als het helemaal niet te eten was en het hartstikke giftig was?!

Hij glimlachte en besloot haar met rust te laten. Waarschijnlijk een ochtendhumeur. En hij had geleerd dat hij meisjes met een ochtendhumeur altijd met rust moet laten. Eén van zijn vriendinnen had dat altijd ontzettend sterk en nou hij heeft het geweten. Hij pakte de kan water die in het midden van de tafel stond en schonk zijn glas vol. 'Jij ook?'vroeg hij aan het meisje wiens glas nog leeg was.

Aizen keek grijnzend toe naar de uitbarsting van Lily en bekeek zijn eten toen nog eens goed. 'Dat had ik je van tevoren ook wel kunnen vertellen,' merkte hij op terwijl hij een beetje op zijn vork haalde en het naar zijn mond bracht. Gelijk betrok zijn gezicht. Het was walgelijk, echt bijna niet te eten. Gadverdamme. 'Ik denk dat ik zo over mijn nek ga," zei hij nadat hij eindelijk zijn eten doorgeslikt had. Bah.

(IK ZEI NIETS )

Weer keek Lucy even op toen de jongen vroeg of ze ook wilde, knikte toen kort, plakte er een weer bijna onverstaanbaar "dankjewel" aan vast en richtte haar ogen daarna weer op de vork voor haar neus.
Oke. Nu moest ze wel proeven. 1.. 2.. 3.. Met gesloten ogen stopte ze het in haar mond en bijna zonder te kauwen slikte ze het door - zodat ze niet hoefde te proeven. Gadvergadvergadverdamme!!!!

Hij schonk gauw haar glas vol en reikte het haar aan. 'Alstjeblieft.'zei hij en ook hij nam een hap van zijn eten. Zijn gezicht vertrok, nadat hij het doorgeslikt had zuchtte hij. 'Het is echt niet te eten. Hoe kunnen ze dit ons aan doen,'zuchte hij. Hij keek om zich heen, hij zag dat iedereen er moeite mee had om het eten door zijn of haar keel te krijgen.

"Ik vrees van wel," verzuchtte Aizen die met moeite nog een hap van zijn eten doorslikte. Net toen hij zijn mond weer opende om iets te zeggen werd zijn zin afgebroken door een van de terrormensen in het tehuis. Haar schelle stem vulde de hele zaal terwijl ze begon te spreken.
'Goedemorgen kinderen,' begon ze op een toon die duidelijk maakte dat zij boven iedereen in deze zaal stond en dat ze dat goed wist ook.
"Ik ben miss Halliwell en ik ga jullie de komende dagen begeleiden. Dat wil zeggen; jullie laten weten wat wel en niet is toegestaan hier. Te beginnen met de basisregels.
De eerste regel is: het gebruik van mobiele telefoons is niet toegestaan." Een hoop rumoer ontstond in de zaal omdat niemand het er natuurlijk mee eens was. Dit stopte echter gelijk toen ze verder ging met de volgende zin.
"DE TWEEDE REGEL.." begon ze luid en duidelijk. '.. als er iemand spreekt houden jullie allemaal je mond dicht." Dit keer bleef het wél stil.
'Goed. Regel drie: Roken - en alles wat daarmee te maken heeft - is verboden, eveneens als het gebruik van alcohol.
Regel vier: om 10 uur is iedereen in zijn kamer, hoor ik dan nog wat dan zul je daar spijt van krijgen.
Regel vijf: je gehoorzaamt iedereen die hoger dan jou staat in dit huis. Doe je dat niet, dan zul je wel merken wat er gebeurt.'
De vrouw keek de zaal weer rond. 'Ik hoop dat dit voor nu duidelijk is, de rest volgt later wel.'
Zonder nog iets te zeggen draaide ze om en liep ze weg.
'Wat een bullcrap," siste Aizen geírriteerd.

Hoewel Lucy niet echt van plan was geweest nog iets te zeggen irriteerde ze zich toch wel héél erg aan het mens dat net de regels had lopen vertellen. "Yeah, why not kill is right now?" vroeg ze geïrriteerd, al was het een retorische vraag. Geen mobiel, niet roken, geen drank, waar sloeg dit op!? Als ze zo zouden doorgaan zouden ze er zélf wel spijt van krijgen dat ze dit deden. Achterlijke debielen.

'Wat een tering regels,'mompelde hij. 'Mooi niet dat ik me daar aan ga houden,' Hij had een aantal pakjes sigaretten in zijn tas en aan drank zou hij heus wel aankomen. Hij zuchtte en stond op toen hij aankondigde dat iedereen nu douchen mocht en rond negen uur in de hal moest verzamelen.
Hij legde even een hand op Lucy haar schouder. 'Ik zie je nog wel.' Daarna liep hij naar de richting van de douches.

Ze keek Aizen wanhopig aan. 'Aiz, ik ga dit dus echt niet overleven hier.' Ze keek jaloers op naar de mensen die al opstonden om te douche, zij hadden hun eten al wel op. Ze nam nog een hap en zuchtte. 'Ze kunnen ons toch niet 24/7 in de gaten houden, hoop ik.'

Lucy volgde met haar ogen hoe de jongen weer wegliep en keek daarna weer naar haar bord. Ze had nog een hele hoop te gaan eer dat ze mocht gaan douchen.
Bah. 9 uur ging ze nooit halen. Ze had nu al een kwartier over een hap gedaan, laat staan over een heel bord. Great. Dit ging nog wat worden.

"Ik ben bang van wel, maar wat geven wij erom? Ik niks in ieder geval," verzuchtte Aizen die de laatste paar happen van zijn "maaltijd" naar binnen wist te werken. "Ik zie je zometeen wel weer denk ik?" bracht hij grijnzend uit terwijl hij weer opstond. "Tot straks!"